Internetek, 90eko hamarkadaren erdialdean demokratizatu zenak, aldaketa garrantzitsuak ekarri zituen bizimoduetan. Beharbada garrantzitsuena zen kontsumitzaileak ez zuela produktuaren bila joan behar, produktua harengana etor zitekeela baizik. Zertarako galdu denbora denda fisiko batera joateko, Internet bidez erosi badezaket? Denbora hori produktu edo zerbitzu bat erosteko tokirik onenari buruzko informazioa emateko erabil daiteke (itzul dezagun «leku hobea» baldintza ekonomiko hobeetara, entrega-baldintza hobeetara, etab.). Gero, denbora hori beste batzuen erabakietan eragina izaten ere inberti dezakete, behin produktua probatu dutenean, bideo bat Youtubera igoz edo beren blogean idatziz. Azken batean, kontsumitzailea aldatu egin zen.

Nielsen, audientzien neurketan liderra den munduko enpresa bat, guztizko kontsumitzaileak (edo «total consumer») deitzen zion. Consumer Pulse txostenaren arabera, gutxi gorabehera pertsonen erdiek online nahiz dendan erosten dute. Hala ere, dendak erosketa gehienak ordezkatzen ditu oraindik. Bestalde, online erosketekiko gogobetetasuna denda fisikoen mailan dago. Horrek esan nahi du erosketa-esperientzia ona dela bi munduetan. Eta nola jokatzen du guztizko kontsumitzaile horrek? Gehienek Internet erabiltzen jarraitzen dute erosketa erabaki aurretik informatzeko. Hori bai, % 13ak baino ez du online erosketa hasi eta amaitzen. Eta zer kontsultatzen dute Interneten? Nielsen 360-ren datuen arabera, ia % 60ak produktu horren beste bezero batzuen iruzkinak berrikusten ditu sare sozialetan eta antzekoetan, % 50ak foroetan kontsultatzen du (begiratu www.dondetucompras.es bezalako webguneetan) eta % 40k aplikazio mugikorrak deskargatzen ditu erosketetan aurrezkiak lortzeko (Savelist bezalako aplikazioetan). Hau da Googlek deitu zuena “egiaren zero unea”. Enpresek beren produktuak eta zerbitzuak erostea dute jokoan, dendetara ere iritsi aurretik.